Spektakl, inspirowany „Trylogią Nowojorską” Paula Austera, to swoisty kryminał przeniesiony na deski teatru, serwujący widzom dobrze skonstruowaną intrygę. Pełne czarnego humoru i klimatu amerykańskiego wielkiego miasta obrazy w swoim najgłębszym wymiarze odnoszą się do problemu rozpadu postmodernistycznej tożsamości.

„Przedstawienie jest pastiszem, zabawą konwencją starego dobrego kryminału.” – notowała Dorota Mrówka. „Gdzieś w powietrzu unosi się duch Philipe’a Marlowe’a i atmosfera powieści Raymonda Chandlera przemieszana z filmami kryminalnymi sprzed 20 lat, pełnymi policyjnych pościgów po zatłoczonych ulicach Chicago.” 
(„Gazeta w Katowicach”, dodatek do „Gazety Wyborczej”, 15.09.2000).

Dobry teatralny kryminał podszyty jest jednak poważnymi rozważaniami o naszej tożsamości i kłopotliwej dzisiaj, rozsypującej się coraz bardziej wewnętrznej integralności.  

„’A’ pokazywane jest więc na scenie niezależnej. I tu też niespodzianka. Od twórców z tego kręgu przywykliśmy oczekiwać społecznego zaangażowania czy choćby tylko formalnych eksperymentów. Usta Usta niczego takiego nam nie proponują.” – pisała Ewa Obrębowska-Piasecka. – „Dostajemy za to skondensowaną dawkę bardzo wyrafinowanego czarnego humoru i intrygę, która jest tyleż logiczno-detektywistyczną zagadką, co metafizycznym drążeniem zagadnienia bytu, ludzkiej tożsamości lub jej braku.”
(portal „Gazeta.pl”, 28.01.2004)