„Jak bardzo słaba musi być wiara prokuratora w nasze państwo i społeczeństwo, jeśli myśli, że nasza państwowość i bezpieczeństwo publiczne mogą zostać zniszczone przez pięć małych kawałków papieru […] Pomimo przebywania za kratami, jestem bardziej wolna niż wy. Nie boję się być inna. Być może dlatego moje państwo tak bardzo się mnie i podobnych do mnie i trzyma mnie w klatce jak niebezpieczne zwierzę.” (Fragment przemowy Aleksandry Skoczilenko, rosyjskiej artystki, która w supermarketach rozwieszała antywojenne naklejki.)
W życie kulturalne kraju Obywatela B. już dawno wplątał się cień. Państwo wnikliwie przygląda się działaniom osób takich, jak on — niezależnych twórców, niepokornych i groźnych z punktu widzenia oficjalnie obowiązującej ideologii. Teatr, w którym pracuje, niespodziewanie zawiesza działalność na skutek podejrzanych ekspertyz sanitarnych i względów bezpieczeństwa. On sam staje się przedmiotem zainteresowania opresyjnej władzy, która za wszelką scenę próbuje zaingerować w jego życie oraz pisany przez niego scenariusz współczesnej teatralnej sztuki.
To właśnie jej współczesność i konotowana przez to aktualność bohaterów i zdarzeń budzą podejrzenia i olbrzymie kontrowersje otoczenia. Choć pisana przez Obywatela B. sztuka, jak większość kontrolowanego przez władzę teatru, ma szansę zaistnieć wyłącznie na dysku twardym lub w postaci internetowego eksperymentu, na wszelki wypadek musi zostać szczegółowo skontrolowana. W kraju Obywatela B. wszystkie obszary obywatelskiej aktywności, zwłaszcza te w jakiś sposób kształtujące opinię publiczną i ludzkie sumienia, podlegają wnikliwej cenzurze w celu zapewnienia bezpieczeństwa i absolutnej eliminacji „myślozbrodni”. Heretyckie ideologie, szerzone przez pseudoartystów narażają naród na dezinformację, kraj na destabilizację a społeczeństwo na utratę jedności. Obywatel B., wskazany anonimowym donosem, musi udowodnić swą niewinność i skonfrontować życiowy światopogląd z definicją „prawdziwego obywatela”, pod groźbą utraty obywatelstwa lub wolności.
„Obywatel B.” to na poziomie narracji świat bliski kafkowskiemu zagubieniu w systemie zdehumanizowanej biurokracji lub orwellowskiemu portretowaniu totalitarnej rzeczywistości. To poetyka moralitetu: Kraju X, Władzy Z, Obywatela B. Zadaniem „Obywatela B.” jest ocalić wrażliwość i człowieczeństwo. Ukazać narodową tożsamość jako element osobisty, przynależący człowiekowi, a nie państwu. Dzięki temu z większym zrozumieniem i empatią będziemy mogli potraktować tych, którym domy i świat odebrano, którzy stracili wolność, stojąc na straży prawdy.
Reżyseria: Wojciech Wiński
Scenariusz: Ewa Kaczmarek, Łukasz Pawłowski
Muzyka: Michał Kowalonek
Kostiumy: Idalia Mantas
Scenografia: Artur Śledzianowski
Choreografia: Adrian Rzetelski
Występują:
Grzegorz Ciemnoczołowski,
Marcin Głowiński,
Ewa Kaczmarek,
Norbert Ogoniak,
Mikołaj Podworny,
Artur Śledzianowski,
Przemysław Zbroszczyk
Premiera: 25.10.2024, Republika Sztuki Tłusta Langusta
Pokazy w ramach dofinansowania:
25, 26 i 27.10.2024